Swaziland

Donderdag zijn we vanuit Komatipoort naar Mlilwane wildlife sanctuary in Swaziland gereden. Eerst nog even naar de supermarkt en speelgoedwinkel in Komatipoort voor wat spulletjes voor de kinderen in Swaziland. We hadden niet de snelste weg uitgezocht maar een mooie route door de bergen. Nou dat heb ik geweten haha.. ik ben al een poepedoos in de auto en zeker na het ongeluk.. Ik dacht dat ze in Zuid-Afrika belachelijk auto rijden.. nou dat is niks vergeleken Swaziland! Stel je een smalle provinciale weg voor (2 banen) waar ze vlak voor een heuvel gaan inhalen zodat je zelf moet afremmen omdat ze anders frontaal tegen je aan botsen. Dus ik zat met dichtgeknepen billen op de achterbank te genieten van de bananen en sinaasappel plantages. Dat is voor ons toch bijzonder omdat wij de vlakke landerijen gewend zijn met kool en aardappelen. Ik denk dat we 3,5uur over provinciale weg hebben gereden en daarna nog een stukje snelweg. Natuur ligt het verblijf niet aan de snelweg... tot nu toe moesten we altijd een stuk over onverharde weg (soms zelfs 30km over gravel weg met hobbels) voordat we bij het verblijf waren. Dus ook nu stukje onverharde weg. Ik zag de beehive al bij een slagboom en wist dat we goed zaten! Tot de poortwachter uit de beehive kwam en vertelde dat deze ingang niet meer gebruikt werd. Beetje half kregen we uitleg dat we terug moesten naar de mainroad en zodra we over een brug waren moesten we links. Nou... er was geen brug te bekennen dus we zijn op den duur maar ergens links gegaan. De tomtom pikte het op, daar hadden we immers thuis de gps coördinaten ingezet van alle verblijven. 5km over onverharde weg door een village.. omhoog.. door water.. oeps.. we hebben een gewone bus hè, geen 4x4! Wat een avontuur maar we vonden de ingang! Eenmaal ingecheckt kregen we de sleutel van ons familie huis. Een mega vrijstaand huis wat uitkeek over de hele vallei!     Met een eigen fireplace! Gezien Peter piromaan is kwam dit natuurlijk goed uit. Die liep meteen hout te sprokkelen om kampvuur te maken. Het huis was zoals vele andere huizen oud van binnen en de vloer zwart. Normaal niet zo erg maar Flynn kruipt nog dus díe is binnen 5 min zwart. Zucht.. Effe mijn grenzen verleggen want hier valt niet tegen aan te wassen. Maar het uitzicht en de impala's, poemba's en apen in de tuin maakt alles goed! Geweldig! De eerste dag genieten we in het park en bij ons huis. In de avond was er buffet.. Peter vond het wel lekker maar het was niet echt ons ding. Vrijdagochtend om 7.30u ontbijtbuffet.. wauw.. zo lekker en uitgebreid hadden we nog niet gehad! Yoghurt met muesli, fruit, toast, croissantjes, muffins, English breakfast en ei werd op bestelling gebakken. Om 8.30u hadden we nog een game drive. Super oude jeep maar ach.. toch leuk om rondje door het park te rijden. De top van de berg leek precies de kop van een leeuw. En heel vroeger werd je naar de top gebracht wanneer je iets verkeerds gedaan had.. en vervolgens naar beneden gegooid. Ondanks dat er in dit park geen big 5 rondloopt, vertelde de ranger dat er wel veel luipaarden in dit gebied leven. Ik twijfel zelf een beetje of dit waar is.. maar goed.. het idee was leuk. Krokodillen en nijlpaarden waren er wel.. lagen lekker in de zon. En na 1,5uur hobbelen in de jeep waren we weer terug bij ons huis. Ik besluit de lunch over te slaan en Flynn even te laten slapen.. want om 14u moesten we klaar staan om naar de Chief te gaan. Dit keer was de Chief van de village geen man maar een vrouw. Ik had een lange rok aan, dus hoefde niks aan te passen. De dames met korte broek kregen een soort wikkel rok omdat broeken njet toegestaan waren bij vrouwen. Er was nog een klein groepje Nederlanders die meegingen. We werden traditioneel ontvangen met zang en dans. Weer van die prachtige kinderen! Ze droegen een onderbroekje met een stuk stof om zich heen geknoopt. (Sommigen niet eens een onderbroek) De Chief leerde ons wat Swazi woorden en liet zien wat de vrouwen voor werk deden en wat de mannen deden. En daarbij werd gezongen.. dus je raadt het al.. wij moesten ook zingen, dansen en de dames moesten een soort lang gras vlechten. Daarna lieten ze zien wat er allemaal van gemaakt wordt. En de mannen maakten van alles van hout. De Chief draagt zorg voor 200 weeskinderen waarvan er 50 bij haar in de village waren. In Swaziland heeft 50% van de bevolking aids. En mensen worden er niet oud! Het is veel armer dan Zuid-Afrika. We zagen bij de grens overgang al dat er en verschil was. Veel mensen uit Swaziland werken in Zuid-Afrika.. de rest is eigenlijk werkeloos. Ik vind het heel tegenstrijdig want de Koning van Swaziland heeft inmiddels zo'n 27 vrouwen en 50 kinderen. Elk jaar kiest hij een nieuwe vrouw. En alle vrouwen en kinderen wonen in zijn paleis.. hoeven niet te werken. En dat sta je dan.. tegen over die weeskinderen.. De kinderen stralen en zijn blij. De andere Nederlanders maken een opmerking dat ze het vast niet zo arm hebben door alle toeristen die hier komen. Dus ik vroeg of ze hier zouden willen wonen... uhh nee. Dat bedoel ik. Ik zag hutjes zonder bedden.. kinderen zonder normale kleding.. geen ouders meer.. Ze vroegen ook waarom ik speelgoed mee had genomen en hoe ik wist dat ze hier blij mee zouden zijn. Ik denk dat ze niet zo slim waren.. want als je naar een village gaat met weeskinderen in een land waar 80% onder de armoedegrens leeft dan kun je zelf wel bedenken dat een kind blij is met wat speelgoed toch? Tijdens het dansen pakte ik de hand van het meisje naast me.. ze bleef me maar aankijken en hield mijn hand stevig vast. Kippenvel! Als ik toch een bak met geld had dan zou ik ze allemaal in bad doen, schone kleding zonder gaten aan geven, bord patat met broodje hamburger en allemaal een stuk speelgoed. Ze zagen er niet ondervoed uit dus ik denk dat ze wel eten hebben! De Chief vertelde dat de opbrengst van de toeristen allemaal aan de weeskinderen besteed wordt. Aan het einde van de ceremonie leggen ze een kleedje neer met zelfgemaakte spulletjes. De meiden en ik kiezen een armbandje en ik nog een typische Swazi ketting. Buiten de poort staan de kinderen te zingen voordat we weg gaan.. er staat een schaal waarin je een donatie kunt doen. We hadden een bal, een plastic vrachtwagen met bouwblokken, autootjes, bellenblaas en ballonnen bij ons.. het paste niet eens in de schaal. Je had de ogen van de kinderen moeten zien... stralen.. glimmen.. en ze gingen steeds harder zingen! En wat is nou 15 euro voor ons? De andere Nederlanders gooiden uiteindelijk ook een briefje geld in de schaal... waarschijnlijk voelden ze zich toch een beetje lullig;)
    
Na het avondeten ons eigen kampvuur aangestoken en samen met Ishmaël (driver) en een stel Nederlanders met 2 zonen die we in Kololo hadden ontmoet lekker bij het vuur gezeten. Gezellig nagepraat over alles. Jammer dat hun niet mee waren naar de Chief.. maar zij gingen paardrijden door het park en mountainbiken. Je kunt niet alles in een paar dagen. 

Zaterdagochtend na het ontbijbuffet weer een flinke rit voor de boeg. 5uur rijden naar St.Lucia.

Ik had zowel in Swaziland als ook hier in St.Lucia geen Wi-Fi.. dus helaas moeten jullie nog even geduld hebben voor de foto's. Als ik over enkele dagen Wi-Fi heb zal ik ze alsnog bij het verhaal plakken!