Turtle opvang

Vandaag, 27 december, werden we om 8.30u opgehaald door een privé  chauffeur. 

 We zijn allereerst naar TCEC schildpadden opvang gegaan.  Daar kregen we uitleg over welke schildpadden hier leven,  hoe groot ze worden,  wat ze eten en hoeveel eitjes ze per jaar leggen.  Slechts 1 van de duizend eitjes overleeft het. En ergo.. welke schildpadden lekker smaken.  Want er waren 2 soorten die werden gegeten.  Het is op Bali een delicatesse, zeker bij ceremonies.  Nu staat daar 5 jaar gevangenisstraf op of een zeer hoge boete. 

Ze hadden div bassins waarin de schildpadden per soort zwommen.  Dit waren allemaal gewonde schildpadden.  Ze worden dan bv gebeld door een visser dat er een schildpad in hun net gevangen zit.  Sommigen zijn verwond door een boot.. In deze cultuur is het ook gebruikelijk om een schildpad bij een ritueel te gebruiken.  Maar ipv een groot exemplaar uit de zee te vissen, wat nu verboden is, kan men een klein schildpadje van ongeveer 7 maanden halen met officiële papieren van de regering om deze te gebruiken voor een ritueel.  Dit is nog steeds zielig maar het is beter dan zo'n grote die honderden eitjes legt en die voorheen na het ritueel opgegeten werd.  Het kleine exemplaar is van een soort die niet te eten is,  dus dat is ook beter!  De locale bevolking krijgt nu geld als ze een schildpadden ei brengen ipv opeten.. een win win situatie. Hopelijk kan op deze manier de schildpad hier blijven bestaan.  We hebben een paar souvenirs gekocht en een kleine donatie gegeven voor de leuke rondleiding en vervolgens zijn we richting de Tanah Lot tempel gegaan. 

Tanah Lot is één van de bekendste tempels van Bali.. wie kent hem niet? Die tempel half in de zee...  Wat een gekkehuis was het hier!  Per dag bezoeken 3 a 4000 mensen deze tempel.. dus je snapt het al.. we waren hier niet alleen.  We hebben wat foto's geschoten en even rond gelopen en daarna fort weer in de auto.. 

Fijn die airco met deze bloedhitte! Al hoesten we wel onze longen uit het lijf van alle airco's overal. 

Vervolgens hebben we bij restaurant Biku een high tea gedaan.  Dit is een restaurant in Javaanse stijl gebouwd... erg druk dus ik had dit voor vertrek al gereserveerd.  Het was lekker en ook even gezellig 😊 Flynn had zijn eigen kinder high tea..

De infrastructuur vind ik echt een ramp hier.  Over 16km rijd je ruim een half uur. Heel erg druk en hectisch op de weg.. ik ben blij dat we morgen meer het binnenland in gaan.  Hopelijk wat meer rust en meer groen.  

Terug in het hotel hadden we plots een aap op de kamer...

Ik hou van deze schoonmaker!