Soweto

Na een goede nachtrust zaten we om 8uur aan het ontbijt. Om 9uur werden we opgehaald door onze gids Letlela met een nieuwe VW bus. Heel fijn om alleen met ons gezin op excursie te gaan. Zo kunnen we eigenlijk overal stoppen waar we willen. Onze gids is een aardige man, geboren en getogen in Soweto. De grootste township van Zuid-Afrika. Hij weet eigenlijk alles te vertellen over Soweto... en spreekt vloeiend Zulu en nog een andere taal.  Na een half uurtje rijden komen we aan in Soweto.

Flynn lag lekker te slapen in het busje terwijl wij bij het bord op de foto gaan... (waar iedereen op de foto wilt) Daarna rijden we langs de torens die ook iedereen wel kent uit de reisboeken.   

De gids vertelt over de huizen die we zien. De mooie huizen zijn prive huizen. Deze mensen hebben een vast inkomen en kunnen een lening krijgen bij de bank om een huis te kopen. We zien ook een wijk met huizen wat voor ons op schuurtjes lijken.. geen water, geen elektriciteit en geen toilet binnen. Wij zouden onze fiets er nog niet inzetten. De overheid is wel bezig met het bouwen van huisjes voor deze mensen waar wel deze voorzieningen in zijn. Deze mensen hebben dus ook inkomen en kunnen huur betalen. Vervolgens komen we langs golfplaten hutjes.. deze mensen hebben niks. Jeetje.. ik kreeg een brok in mijn keel. Ik vroeg of we konden stoppen omdat ik 's morgens nog snel een zak ballonnen en wat Mac Donalds speeltjes in mijn tas had gestopt. De gids stopt meteen en legt uit dat ik de ballonnen zelf kan uitdelen maar de cadeautjes door de moeder moet laten geven om zo wat teleurstelling te voorkomen. 

Ik krijg een brok in mijn keel en kan het niet droog houden... wat een mooie lieve kinderen.. en zo intens blij met een ballon. Wat een armoede! We spelen even en ze vinden vooral mijn telefoon geweldig waarop ze zichzelf kunnen zien. Mae en Chloë zien in welke kleding ze lopen en ik vroeg of hun wandelschoenen die ze totaal niet vet vinden er nog toe doen... Nee, dat doet er totaal niet meer toe! De mensen waren zo vriendelijk en met een lach op hun gezicht, terwijl ze in een hut van wat golfplaten wonen. De gids stelt voor om weer verder te gaan rijden want we hebben maar 3uur de tijd. We rijden langs het Baragwanath hospital door naar het huis van Winny Mandela waar ze nu nog steeds woont. Daarna gaan we naar de straat waar het huis van Nelson Mandela staat. We stappen uit en wandelen door de straat naar het huis wat nu een museum is en we besluiten even binnen te gaan kijken.                                                                     We lopen daarna weer naar het busje en rijden door de straat waar Hector Pieterson is doodgeschoten. De bomen staan op 1 rij en dat loopt door in een gras rand.. dit is de lijn waaruit er geschoten is. We staan buiten voor het Hector Pieterson museum en de foto die ik herken uit de film raakt me opnieuw.. weer een traan en even slikken.         op de foto zie je hoe de broer van Hector hem heeft opgeraapt en hem draagt. Binnen in het museum mogen we geen foto's maken. We hebben er een rondje gelopen en daarna hebben we buiten bij een stalletje nog armbanden gekocht. Iedereen probeert hier wat te verkopen wat ze vaak met de hele familie maken.  Daarna worden we teruggebracht naar Hoopoe haven lodge. Onder de indruk van wat we hebben gezien besluiten we lekker te chillen en aan het eind van de dag halen we wat slappe friet en broodjes hamburger bij het eettentje naast de Spar. Ach.. het smaakt best. Morgen ochtend gaan we op pad naar het Kololo game reserve.