Bali in voorbereiding

Van de week was het dan zo ver... DE datum die in ieders agenda stond, namelijk 2 oktober! Yep, afgelopen dinsdag hadden we een afspraak bij het vaccinatiecentrum.

Vooral de meiden hoopten er zonder prik vanaf te komen. En hoewel zij prima beschermd zijn door eerdere vaccinaties ( DTP, BMR, Heb A+B) vond ik dat er toch nog iets miste... jawel.. Rabiës. Tegenwoordig kun je intracutaan Rabiës vaccineren en dat is levenslang geldig. Dit leek me dus een veilige en goede investering. De antistof die je hier krijgt is in vele landen niet op voorraad, wat het toch wel erg spannend maakt als je tijdens je reis een krab, lik of beet krijgt van een dier dat Rabiës heeft. De verpleegkundige van het vaccinatiecentrum vertelde vrolijk dat we allemaal 2 prikjes kregen en dan over minimaal een week nog 2 prikjes. "OMG nee MAMAAAAAA, meen je dit? Moeten we echt 4 prikken voor Bali?"Zoals ik zei.. het lijkt me een veilige en goede investering voor de rest van je leven, dus JA!

We kregen allemaal in zowel rechter als ook in onze linker arm een prikje vlak onder de huid. En tot op de dag van vandaag is dit nog steeds een rood bultje wat op een muggenbult lijkt.  Flynn had de hoofdprijs.. Hij moest nog een herhaling Hep. A waarna hij nu ook 35 jaar beschermd is. En ook bij Flynn wilden we het intracutaan Rabiës vaccineren proberen. Ik kan je zeggen, dit valt niet mee bij zo'n kleintje! De ene arm lukte meteen, maar de andere arm ging fout.. te diep gespoten waardoor hij nog een keer moest. Flynn moest 4x in de houdgreep en dan vraag je jezelf als moeder toch af; wat doe ik mijn kinderen aan? Gelukkig was Flynn snel te troosten en voor de meiden stond er een pot met drop en lolly's klaar om van de schrik te bekomen.

Zucht.. dit hoort gewoon bij veilig op reis gaan. En als kind zit je echt niet te wachten op die prikken! Maar als ze over 2 maanden in de jungle uit een kokosnoot zitten te drinken of op een mooi tropisch strand liggen, dan denken we niet meer aan die paar prikjes! Voor ons volwassenen is het een eitje, het maakt ons echt niet uit want anders zouden we ook niet vrijwillig bloeddonor zijn ;) 

Deze week heb ik ook de eerste koffer ingepakt, 23kg schoon aan de haak. Je vraagt je natuurlijk meteen af of ik wel helemaal lekker ben en of ik over 2 maanden nog weet wat er in die koffer zit. Nee, dat weet ik dan echt niet meer precies! Maar het is een koffer vol spullen om op Bali bij een weeshuis te brengen. Die spullen liggen me nu niet meer in de weg en ik wil ze hoe dan ook meenemen, dus opgeruimd staat netjes. Ik had zelfs kleding van de meiden waar de kaartjes nog aanhingen. "Dat heb ik nooit echt een leuk shirt gevonden mam". Verwende mokkeltjes! Mooie kleding, schoenen, handdoeken, tandenborstels, luizen kammen, nagelknippers, douchegel, enz. Zoals het er nu uitziet gaan wij 2e kerstdag doorbrengen in een weeshuis. Wat ze het aller hardst nodig hebben is eten. Maar dat kan ik niet van thuis meenemen. We gaan daar ter plekke naar de supermarkt om eten te kopen. (rijst, groente, fruit, vlees) Aangezien ik vlak voor onze reis 40 jaar word en ik niks voor mijn verjaardag weet, ga ik ipv een feestje geven wat geld spenderen aan eten en schoolspullen voor kinderen daar die het nodig hebben. Sommigen van jullie zullen me voor gek verklaren omdat het een druppel op een gloeiende plaat is.. maar heey.. het is mijn feestje toch?! Het geeft mij een warm gevoel als ik daar iets kan betekenen. 

We zijn niet alleen maar van de ontwikkelingshulp hoor, we gaan ook echt lekker vakantie vieren. We hebben er zoveel zin in na de afgelopen turbulente tijd! Er staat zoveel leuks op ons verlanglijstje van Bali. Tirta Empul tempel, Waterbom park, schildpaddenopvang, dagje Ubud, Gunung Kawi, koffieplantage, Nusa Lembongan, strand en winkelen in Sanur, enz. Nu maar hopen dat het door mag gaan. Alle ladders achter slot en grendel ;)